Na het afronden van de huishoudschool wilde Willy graag de zorg in, maar daar is het niet van gekomen. “Bij ons in de buurt kwam een nieuwe supermarkt en daar hadden ze personeel nodig. Dus ging ik daar op verschillende afdelingen aan de slag. Daarna ging ik werken in het toenmalige hotel Popma in Veenwouden. Hier was ik allround bezig: van het verzorgen van het ontbijt tot de schoonmaak. Toen ik trouwde met Cees eindigde dit. We kochten samen een huis en al snel waren er kinderen.”
Naast de opvoeding van de kinderen deed ik vrijwilligerswerk, zoals gym geven aan kinderen in het dorp. Ook ben ik een betrokken lid van de kerk. Toentertijd hielp ik mee bij de diensten en activiteiten die vanuit de kerk georganiseerd werden.
Cees werkte in administratieve functies bij verschillende bedrijven. “Wij vonden het belangrijk dat ik altijd thuis was. Iedereen kwam altijd bij ons spelen. Het was een drukke, prachtige tijd. Ik zie dat nu terug bij mijn dochter. Zo lang haar kinderen niet naar school gaan wil ze lekker van hen genieten. Inmiddels vangt ze als gastouder kinderen op, dus ook daar is het regelmatig een gezellige drukte.”
Cees werkte sinds 2000 bij Barkmeijer in Stroobos en stopte op zijn 61e met werken om te gaan genieten van zijn vrije tijd. We wilden meer gaan reizen. “Voor zijn pensioen merkten we aan Cees dat hij veranderde, maar we konden onze vinger er niet op leggen. Hij was altijd wel wat onrustig tijdens vakanties omdat hij zeer betrokken was bij zijn werk. Toentertijd had Cees wel zorgen over de toekomst van het bedrijf. We dachten dat het hieraan lag. Tijdens een reis naar Indonesië werd Cees ziek, het bleek ernstig en viel hij zelfs om. Vanaf dat moment hebben we een paar jaar gezocht naar wat hem mankeerde. Het bleek Parkinsonisme. Hij is stil en zijn lijf is stijf. Hij is nog lange tijd naar een zorgboerderij gegaan waar hij rustig de paarden kon borstelen en beetje rommelen in de tuin. Nu woont hij hier.”
Willy zoekt afleiding door haar (klein)kinderen te bezoeken, met familie te eten of een dagje naar haar moeder te gaan. Maar ze vindt het ook fijn om bij Cees te zijn. Sinds oktober 2022 woont Cees in Het Hooge Heem en bezoekt Willy hem dagelijks, soms zelfs twee keer per dag. “Ik ken hem door en door, meestal weet ik heel goed wat hij wil. Voor anderen is het lastiger. Je krijgt slecht contact met hem, omdat hij zichzelf niet kan uiten. Soms krijgen we nog een duim of een hand, maar tegenwoordig ligt hij veel en lang op bed. Het is verdrietig om hem zo te zien, maar ik heb beloofd dat ik er altijd voor hem zal zijn.”
