Ik kom thuis op mijn werk
Vanaf mijn 15e ben ik aan het werk. Leren was nooit mijn ding – ik ben een echte doener. In een restaurant in Leeuwarden werkte ik me op van leerling tot chefkok. De eigenaar zag mijn talent en spoorde me aan om toch diploma’s te halen. Want chef zijn in zijn restaurant was mooi, maar zonder papieren moest ik bij een ander weer onderaan beginnen. Hij had gelijk. Gelukkig vond ik een opleider die praktijkgericht werkte. In één jaar haalde ik het tweede tot en met het vijfde jaar van de koksopleiding.
Van eigen restaurants naar zorgkeuken
In 2004 begon ik mijn eigen restaurant in Grou: ’t Trye Hûs, op een eiland. Gasten kwamen met bootjes, net als de leveranciers. We hadden 40 man personeel en op het terras plek voor 300 mensen. Het was een geweldige tijd, vol bruiloften en feesten. Later volgden restaurants in Dokkum en Tzummarum. In 2018 kregen mijn vrouw Naomi en ik de kans om dorpshuis ’t Anker in Elsloo te runnen. Tot corona daar in 2022 een eind aan maakte.
Na die tijd werkte ik op allerlei plekken. Mijn vrouw runt een woonwinkel in Assen. En toen ik via Suzanna hoorde dat ik ook in een verpleeghuiskeuken zou kunnen werken, had ik niet gedacht dat ik daar zo enthousiast van zou worden. Maar dat werd ik wel!
Met plezier en verse producten
In december begon ik in de keuken. De -met verse ingrediënten gekookte- kerstdiners waren meteen een flinke klus, maar het ging goed. Sinds februari werk ik vier dagen per week en mag ik meedenken over hoe het beter kan.
Wat mij opviel? Dat het efficiënter kon. Ik paste de inrichting van de keuken aan, zodat alles logischer staat. Geen onnodige stappen meer. We koken nu met verse producten – het liefst uit de Dörpstuun. Geen pakjes of zakjes meer.
Wat wennen is: alle overleggen. Als ondernemer ben ik gewend om meteen te doen wat ik bedenk. Gelukkig houden Suzanna en Kim me op een prettige manier in balans. We pakken nu samen dingen aan, stap voor stap.
Elke dag welkom
Het mooiste aan mijn werk bij HHH? Het warme welkom. Wie ik ook tegenkom als ik binnenkom – het is altijd: ‘Goedemorgen!’ En ik geniet van collega Marcel. Hij is 19 en heeft zó'n fijne klik met de bewoners.
Ik kom thuis op mijn werk. Heerlijk.
